1. Nú er at segja frá Auði, at hón gengr inn til Gísla ok mælti: “Nú skiptir mik miklu {hversu} þú villt til «þín» snúa,1 at gera minn sóma meira en ek em verð.”
2. Hann tók þegar undir ok mælti: “Veit ek, 2at þú munt segja mér víg Þorkels bróður míns.”
“Svá er sem þú getr,” sagði Auður, “ok eru hér komnir sveinarnir, ok vildu, at þér byrgiz3 at allir saman, ok þykkjaz nú ekki traust eiga nema þetta.”
3. Hann svarar: “Ekki má ek þat standaz at sjá bróðurbana mína ok vera ásamt við þá,”
ok hleypr upp ok vill bregða sverði, 4. ok kvað vísu:
23
Hverr of veit nema hvassan
hjaldrís drage Gísle,
ǫ́tt mon fyrþa frétta
fœrivǫ́n, ór spǫ́num,
alls sigviþir segja
snyrte hrings af þinge,
drýgjom vér til dauþa
dǫ́þ, Þórketel ráþinn.4
5. Nú sagði Auðr þá á brott, “ok hafða ek vit til þess, at hætta þeim eigi hér.”
Gísli sagði, at þann veg var ok allra bezt, at þeir hittiz eigi; ok sefaz hann brátt, ok eru nú kyrr ein tíðendi. 6. Svá er sagt, at nú eru eigi meir eptir en tveir vetr þess, er draumkonan sagði hann mundu lifa. Ok er á líðr,5 er Gísli í Geirþjófsfirði, ok koma aptr draumar hans allir, ok harðar svefnfarir,6 ok kømr nú jafnan at hánum draumkonan sú hin verri, ok þó hin stundum, en betri. 7. Einhverja nótt er þat enn, at Gísla dreymir, at konan sú en betri kom at hánum; hón sýndiz hánum ríða grám hesti,7 ok býðr hánum með sér at fara til síns innis,8 ok þat þekkiz hann. 8. Þau koma nú at húsi einu, því er nær var sem hǫll væri, ok leiðir hón hann inn í húsit, ok þóttu hánum þar vera hægindi í pǫllum, ok vel um búit. 9. Hón bað þau þar vera ok una sér vel – “ok skaltu hingat fara, ok þá er þú andaz,” sagði hón, “ok njóta hér fjár ok farsælu.”9
10. Ok nú vaknar hann, ok kvað vísur nǫkkurar eptir því sem hann dreymði:
24
{Heim} bauþ með sér sínom
saum-hlǫkk grǫ́om blakke,
þá vas brúþr viþ, beiþi
blíð, loftskreyte ríþa;
mágrundar kvazk mundo,
mank orþ of þat skorþo,
{hneigi}-Sól af heilo
hornflœþar, mik grœþa.10
25
Dýr lét drǫ́po stjóra
dís til sess of vísat
lœgis elds, þars lǫ́gu,
(lítt týnek því), dýnor;
ok meþ sér en svinna
saums leidde mik Nauma,
sákat hól í hvílo,
hlaut skáld sæing blauta.11
26
Hingat skalt, kvaþ hringa
Hildr at óþar gilde,
fleinþolla, meþ fullu
fallheyjaþr deyja;
þá mont, Ullr, ok {ǫllu},
ísungs, fée þvísa,
þat hagar okr til auþar
ormláþs, {ok mér} ráða.12
1: hverju–snúa, “what (which side of the thing) do you wish to turn;” “as you pick up the thing, I have to report.” See til sín skyldi enu betra snúa Málsh. kvæði. 28, 6. ↩
2: Veit ek, naturally, he dreamed it. ↩
3: at þér byrgiz at, “that you support each other.” ↩
4: Str. 23. Prose word order: Hverr of veit, nema Gísle drage hvassan hjaldrís ór spǫ́nom – ǫ́tt fyrþa mon frétta fœrevǫ́n, – alls sigviþer segja snyrte hrings af þinge Þórketel ráþenn; vér drýgjom dǫ́þ til dauþa.
“Who knows if Gísli will perhaps draw his sharp sword, the relative of the people (Gísli himself) will learn, when the warriors tell the sword-carrier (Gísli himself) of Þorkell’s death. We will perform heroic deeds unto (our) death.”
This verse appears to presuppose something more than what is contained in the previous text. Apparently Gísli has already heard about Þorkel’s death, but does not yet know who killed him. ↩
5: 5 líðr, specifically, sumarit. ↩
6: 6 svefnfarar, dreams, the dream state, see also c. 23, 2. ↩
7: 7 grám hesti, he dreams of a gray horse, or of a pale horse (bleikr hestr); this is a premonition of death. ↩
9: fjár ok farsœlu, “Godspeed and prosperity,” a proverbial alliterative formula. ↩
10: Str. 24. Prose word order: Saumhlǫkk bauþ fleinsbeiþe ríþa sínom grǫ́om blakkr meþ sér; þá vas brúþr blíþ viþ lofskreyte; mágrundar hyrjar Sól kvask mundo grœþa mik af heilo; mank orþ hornflœþar skorþo of þat.
“The woman offered the warrior to ride her gray horse with her; there the woman was friendly to the poet; the woman said she would cure me, truly; I remember the words of the woman regarding this.”
11: Str. 25. Prose word order: Dýr dís lœges elds lét of vísat drǫ́po stjóra til sess, þars dýnor lǫ́go; týnek því lítt; ok en svinna saums Nauma leidde mik meþ sér; skald hlaut blauta sæing; sákat hól í hvílo.
“The splendid woman offered the poet a seat where down pillows lay; and the smart woman led me with her (into the bedroom); the poet (me) received a good bed; I saw no crease in the covers.”
12: Str. 26. Prose word order: Hingat skalt of deyja meþ fullo, fleinþolla falheyjaþr, kvaþ hringa Hildr at óþar gilde; þá mont, ormláþs Ullr, ráþa fyrir fée þvísa ok ísungs Ilme; þat hagar okr til auþar.
“Here, warrior, you will certainly come to your death, said the woman to the poet; then you shall, generous man, command over this wealth and the woman herself; that will be good luck for both of us.”