1. Nú er frá því at segja, at Bǫrkr þrýstir at Eyjólfi fast,1 ok þykkir eigi svá fylgt2 sem hann vildi, ok þykkir eigi mikit koma fyrir féit, þat er hann fékk hánum í hendr, ok kvez þess víss vera orðinn, at Gísli væri í Geirþjófsfirði, ok segir þat mǫnnum Eyjólfs, er á milli fara, at hann leiti3 eptir Gísla, elligar hann kvez sjálfr mundu fara. 2. Eyjólfr vaknar við skjótt ok sendir enn Njósnar-Helga til Geirþjófsfjarðar, ok hefir hann nú vistir með sér, ok er á brott viku, ok situr nú um, at hann yrði varr við Gísla. 3. Sér nú einn dag, at hann gengr frá leyni sín{n enu nørðra}, ok kennir Gísla; lætur hann nú verða við brugðit,4 ok ferr á brott ok segir Eyjólfi, hvers hann er víss orðinn. 4. Eyjólfr býr nú ferð sína heiman með níunda mann ok ferr til Geirþjófsfjarðar ok hittir á bœ Auðar; þeir finna eigi Gísla þar, ok fara nú um alla skóga at leita Gísla, ok finna hann eigi. 5. Koma aptr til bœjar Auðar, ok býðr Eyjólfr henni mikit fé til at segja til Gísla,5 en þat ferr fjarri, at hón vili þat; þá heitaz þeir at meiða hana at nǫkkuru ok tjár þat allz ekki, ok verðr6 við þat heim at fara. 6. Þykkir þessi fǫr en hæðiligsta, ok er Eyjólfr heima um haustit.7 En þó at Gísli yrði þá eigi fundinn, þá skilr hann þó, at hann myni tekinn verða, er skamt er á milli.8 7. Gísli ræz nú heiman ok inn til Strandar,9 ok ríðr á fund Þorkels bróður síns í Hvamm; hann drepr þar á dyrr á svefnhúsi því, er Þorkell liggr í, ok gengr hann út ok heilsar Gísla.
8. “Nú vil ek vita,” sagði Gísli, “ef þú villt mér nǫkkurn (fullting) veita; vænti ek nú af þér góðrar liðveislu; er nú mjǫk þrøngt10 at mér; hefi ek ok lengi til þessa sparaz.”
9. Þorkell svarar enn sama ok kvez enga bjǫrg munu veita hánum, þá er hánum megi sakir á gefa, en kvez mundu fá hánum silfr eða fjararskjóta,11 ef hann þyrfti, eða aðra hluti þá, sem fyrr var sagt.
10. “Sé ek nú,” sagði Gísli, “at þú vilt mér ekki lið veita. Fá mér nú ccc. vaðmála, ok huggaz svá,12 at ek mun sjaldan krefja þik héðan frá liðs.”
11. Þorkell gerir svá, fær hánum vǫru ok silfr nǫkkut. Gísli kvez þat nú ok þiggja mundu; en sagðiz eigi þó svá lítilliga13 við hann gera mundu, ef hann stœði í hans rúmi. 12. Gísla þykkir fyrir,14 er þeir skiljaz. Hann ferr nú út í Vaðil15 til móður Gests Oddleifssonar, ok kømur þar fyrir dag ok drepr á dyrr. Gengr húsfreyja til dura. 13. Hón var opt vǫn at taka við skógarmǫnnum ok átti hón jarðhús; var annarr jarðhússendir við ána, en annarr við eldhúsit hennar, ok sér enn þess merki. 14. Þorgerðr16 fagnar vel Gísla – “ok mun ek þat til láta við þik, at þú dveljiz hér um hríð; en ek má eigi vita, hvárt þat verðr nǫkkuð annat en kvenvélar einar.”17 15. Gísli kvez nú þat þiggja mundu en segir nú eigi verða kǫrlunum18 svá vel, at ǫrvænt sé, at konunum verði betr. Gísli er þar um vetrinn ok hefir hvergi verit jafnvel gǫrt við hann í sekðinni sem þar.
1: þrýstir at Eyjólfi fast, “is hard on E.” ↩
2: ekki svá fylgt, “not very much followed through. ↩
3: segir–leiti, from frgmt., which here alone preserves the original text. ↩
4: lœtr–brugðit = bregðr við, “rushes on the way (to Eyjólfr).” ↩
5: segja til Gísla, “give Gísli’s whereabouts.” ↩
6: verðr, “one (meaning, Eyjólfr and his companions) must.” ↩
7: Þykkir–haustit, possibly an interpolation; does not appear in S or frgmt. ↩
8: er–milli, “only a short distance west separated him (from his enemy Eyjólfr).” ↩
9: Strandar, that is, Barðastrandar, see c. XIX, 18. ↩
10: þrøngt, part. perf., Þrǫngva, “presses against me,” til þessa, that is, asking Þorkell for help.
11: farar-skjóta, “a horse.” ↩
12: huggaz svá, “console yourself with this thought.” ↩
13: lítilliga, “pathetically.” ↩
14: þykkir (See entry A. II.) fyrir, “felt a deep pain.” ↩
15: Vaðill, There are now two locations with this name: Efri-V. and Neðri-V. on the northeast side of the small fjord Hagavaðall; on Efri-Vaðill you can still see traces of the undergrond house of Þorgerð. See Kålund I, 550–52. Here Vaðill seems to designate the fjord and its surroundings; Þorgerðr undoubtedly lived in this so-named settlement. ↩
16: Þorgerðr, Þórunn, in S and frgmt. ↩
17: kvenvélar einar, “only a woman’s help.” ↩
18: kǫrlunum, he means his brother. “The men, G. says, are so bad that it would not be difficult for women to do better. ↩